Ο Κ. και η αγκαλιά

  Ο Κ. ακόμα ζούσε. Δεν είχε καταφέρει να πεθάνει. Όλο το προσπαθούσε αλλά έβρισκε εμπόδια. Βέβαια δεν οφειλόταν στον ίδιο αυτό, αλλά στους άλλους.

   Η επιθυμία του Κ. ήταν να πεθάνει στην αγκαλιά κάποιου άλλου ανθρώπου. Δεν ήθελε να πεθάνει μόνος όπως πέθανε ο παππούς, η γιαγιά, ο μπαμπάς και ο αδερφός του. Το έβρισκε πολύ μοναχικό.

   Η Β. του είχε πει πως το θεωρεί γρουσουζιά να πεθάνει κάποιος στην αγκαλιά της. Ο Π. του έλεγε πως φοβάται να φέρει το θάνατο τόσο κοντά του γιατί μπορεί να πεθάνει κι ο ίδιος. Ο Δ. του είπε ότι είχε κανονίσει για εκείνο το βράδυ και δεν μπορούσε να τον εξυπηρετήσει και η Α. δεν του είπε τίποτα, απλά του έκλεισε το τηλέφωνο κατάμουτρα. Και πάει λέγοντας…

   Συνέχισε να ζει λοιπόν ο Κ. και έφτασε 160 χρονών κι ας μη του φαινόταν. Ακόμα αναζητούσε εκείνο τον άνθρωπο για να γείρει στην αγκαλιά του, να μην πεθάνει μόνος. Με όλα αυτά, βέβαια, άρχισε να το παίρνει απόφαση ότι θα συνεχίσει να ζει, μέχρι εκείνη τη στιγμή.