Ο άνθρωπος με την τρύπα στο κεφάλι

Ο Κ. δεν έμοιαζε με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Είχε μια τεράστια τρύπα στο κεφάλι. Έτσι μπορούσε να γέρνει στο πλάι και να αδειάζει όλες του τις σκέψεις. Κι αλάφραινε.

  Ντρεπόταν όμως. Ένιωθε άβολα να τριγυρνά με τρύπιο κεφάλι. Έπαιρνε συχνά το αυτί του τα διάφορα κακεντρεχή σχόλια των συγχωριανών του : «Με τέτοια τρύπα θα έχουν πάρει τα μυαλά του αέρα…» ή « από πού να χάνει άραγε;»…  Αμέσως τότε γυρνούσε στο πλάι και χύνονταν στο χώμα όλες αυτές οι θλιβερές σκέψεις. Στιγμιαία ξεχνούσε, αλλά συνέβαινε το ίδιο ξανά και ξανά. Ήταν ήδη και σε ηλικία γάμου. Έπρεπε κάτι να κάνει. Αποφάσισε λοιπόν να σφραγίσει δια παντός αυτή την τρύπα. Έτσι κι έγινε.

  Οι μέρες περνούσαν και ο Κ. άρχισε να δυσφορεί με τη νέα πραγματικότητα. Έγερνε το κεφάλι του στο πλάι από συνήθεια, μα μάταια. Οι σκέψεις λοιπόν, άρχισαν να συσσωρεύονται μέσα του και διογκώνονταν στιγμή με τη στιγμή. Το κεφάλι του βάραινε και ίσα που μπορούσε να γνέψει. Συμφορά!

  Ένα βράδυ οι σκέψεις του οργίαζαν και τον κατάτρωγαν. Τις ένιωθε να κόβουν βόλτες μέσα του, ακόμα και στο στομάχι του. Ήταν απεγνωσμένος. Και μέσα στην απόγνωσή του, του φάνηκε πως μια σκέψη ξεχώρισε. Παραπάτησε μέχρι το συρτάρι του, πήρε το περίστροφό του και άνοιξε μια τρύπα στο κεφάλι του. Αίματα και σκέψεις γέμισαν το δωμάτιο. Τι ανακούφιση!