Η Χρίσταινα

  Κάθε παγωμένη παραμονή κατάφερνε να φροντίσει όλους τους μοναχούς και καταφρονεμένους. Έφτιαχνε με τα χέρια της γλυκά και αλμυρά, τα μπόλιαζε για δώρα και όλη νύχτα στα κρυφά τα άφηνε σε πόρτες και αυλές. Όταν τέλειωνε τη μοιρασιά σταυροκοπιότανε να μη την έχουν δει.

  Εκείνα τα Χριστούγεννα έκανε μια βόλτα στην αγορά να χαρεί χαμόγελα και ζωηρά πρόσωπα.«Κυρά Χρίσταινα κοίτα τι βρήκαμε στην πόρτα μας! Θα χορτάσουμε τις κοιλιές μας!» φώναξε ένας μικρός. «Ο καλός Θεός φροντίζει για όλους» είπε εκείνη. Ύστερα γύρισε σπίτι, άναψε το τζάκι και έγειρε να κοιμηθεί. Το πρωί δεν ξύπνησε. Ούτε το μεσημέρι, ούτε το βράδυ.

  Τα επόμενα Χριστούγεννα κεριά και λουλούδια στόλιζαν το σπίτι της. Αν τα έβλεπε από κει πάνω θα ήταν ευτυχισμένη.